Het verborgen lijden

Corona brengt het vrouwenpeloton tot stilstand

Ons land gaat  nu precies een jaar gebukt onder de Coronacrisis en ondanks dat we nog niet klaar zijn, kijken we over onze schouder om een eerste impressie te krijgen waar we nu staan in de wereld. We zitten in een lockdown, we hebben – ten tijde van schrijven – nog een avondklok en de meeste winkels zijn dicht. Het coronavirus bracht ook de fietswereld tot stilstand. Geen competities, trainen zonder gericht doel; voor een renster een uitzichtloze situatie. Maar ook nu komt de topsportmentaliteit boven drijven. Stilzitten wordt er allerminst gedaan. Hoe de rensters de dagen nu vullen? Je leest het hier!

Auteur Hans Blom, teammanager TalentCycling

Impact coronacrisis op het vrouwenwielerpeloton.

Het is begin oktober 2019 (!), het was een zwaar seizoen geweest en de wielrensters zijn klaar met hun seizoen. Ze zetten deze maand de fiets even opzij en de vakantie begint. Deze vakantie duurt meestal tussen de 3 en 6 weken. Daarna gaat de knop om en beginnen de voorbereidingen op elk niveau voor het nieuwe seizoen. De rest van het verhaal is bekend, de wielersport kwam – vanwege corona – tot stilstand en bleef stil. Er was een schijnbare opleving in de zomermaanden, maar deze opleving was slechts voor de ‘happy few’ ofwel de absolute top. De overgrote meerderheid van de (prof)wielrenster kwam niet verder dan trainen.

In deze periode was het al merkbaar dat rensters stopten met wielrennen. Soms door gebrek aan wedstrijden, soms om (voldoende) geld te gaan verdienen, al dan niet gedwongen door externe omstandigheden om een ander traject in het leven in te gaan.. Deze periode van het seizoen ging naadloos over in het einde van het seizoen. Nu is het bijna maart, de rensters zitten in lockdown met avondklok en hebben al bijna anderhalf geen competitie gereden. De wedstrijdkalender wordt leger en leger naarmate de tijd vordert, omdat óf wedstrijden niet zijn toegestaan, óf de organisator geen financiële middelen meer heeft óf de organisator geen perspectief ziet. Om een beeld te geven: 100% van de jeugd (U19, U17 en jonger) en elite (amateur) wedstrijden tot eind mei zijn afgelast en de paar profwedstrijden die nu nog wel doorgaan zijn voor een zeer selectief aantal rensters beschikbaar. Het perspectief is voor het rijden van wedstrijden of zelfs gezamenlijke trainingen al een jaar lang op een glijdende schaal gezet. Deze manier van leven voor een sport kan slechts van tijdelijke aard zijn. Een (top)wielrenster en begeleiders leven voor de sport, maar bij gebrek aan perspectief zal uiteindelijk de gedrevenheid omslaan naar moedeloosheid, opgeven of in ergere gevallen zelfs wanhoop of depressiviteit.

‘We adapt, we improvise, we overcome’

Wielrensters sporten en klagen niet, zeker niet hierover. Wielrensters zijn keihard, niet alleen op de fiets maar ook mentaal. Ze zijn uitermate verontrust, ze zijn teleurgesteld, maar hoe gedreven ze ook zijn, de rensters vertonen geen ‘Calimero’-gedrag. Iedereen binnen het peloton is zich ervan bewust dat deze maatregelen iedereen in Nederland treffen. De sporters, de zakenmensen en de ondernemers. Iedereen heeft een belang, maar uiteindelijk wordt iedereen getroffen en het ‘grotere doel’ van de maatregelen is duidelijk. Er gaat weer een tijd aanbreken dat we kunnen sporten.

Tot die tijd spannen wij er ons maximaal voor in om de rensters binnen de kaders van de maatregelen te laten sporten. De U17- en U19-rensters mogen nog gezamenlijk trainen, zolang ze maar onder de 18 jaar zijn. Bij elke groep mogen 2 begeleiders mee van boven de 18 (wel op 1,5 meter afstand), dus we hebben de elite- en pro-rensters een opleiding tot begeleider gegeven. Om de teamgeest goed te houden hebben we voor alle teams twee wekelijkse online -groepsessies met quizjes en andere opdrachten.

Bij de individuele trainingen is er veel aandacht voor de fun in de training en is de training gericht op de lange termijn en niet op de korte termijn successen. Ook worden er met regelmaat de verschillende energiesystemen getest. We stimuleren indoortraining op bijvoorbeeld Zwift (software waar je via je fietstrainer op kunt rijden), maar een deel van de rensters kan daar haar ei niet op kwijt; die missen (begrijpelijk) de buitenlucht en prefereren de buitentraining.

Wij zijn super trots op alle dames die wij begeleiden en ook deze moeilijke situatie gaan we sterker uitkomen.

‘That which does not kill us makes us stronger.’

Friedrich Nietzsche