Arbeidsdeskundig onderzoek; denken in mogelijkheden maakt het verschil

Wanneer werken (tijdelijk) niet meer lukt vanwege gezondheidsproblemen, maar je ontzettend gedreven bent om in de toekomst weer aan de slag te mogen, wat doe je dan? Het is het verhaal van één van de medewerkers van onze opdrachtgever die we bij de re-integratie mochten bijstaan. De medewerker kampt al jaren, vanwege MS, met gezondheidsklachten. Ze had een vast contract bij haar huidige werkgever toen het noodlot toesloeg en ze noodgedwongen opnieuw thuis kwam te zitten. Betekende dit het einde van haar baan? Arbeidsdeskundige John van Zutphen werd ingeschakeld en zag mogelijkheden waar zowel werkgever als werknemer tevreden mee instemden. Hoe dat zit? Lees het hier!

“De werknemer zat al een jaar ziek thuis. Op dat moment werd ik ingeschakeld om een arbeidsdeskundig onderzoek uit te voeren. Haar hele carrière kenmerkt zich door periodes met tijdelijke contracten, die niet verlengd werden omdat werkgevers het risico te groot vonden om haar een vast contract te bieden. Door haar beperkingen was het lastig een geschikte baan te vinden. Maar toch vond ze een baan die helemaal bij haar past, hoewel het op een uur rijden vanaf haar huis ligt. Haar huidige werkgever is blij met haar kennis en expertise en heeft haar een vast dienstverband aangeboden. Het werk kon ze prima aan, maar helaas viel ze vorig jaar  ̶  vanwege haar gezondheid  ̶  toch uit”, blikt John terug.

Organisatie en persoon in kaart brengen

“MS is een ziekte waarbij enorme vermoeidheid een grote rol speelt. In eerste instantie ging de medewerker dan ook twee uur per dag minder werken, maar de reistijd bleef natuurlijk elke dag weer terugkomen. Direct werden er allerlei behandelingen opgestart, maar na een half jaar viel de medewerker toch helemaal uit. Ook in die periode werden er begeleiding en behandelingen opgestart, maar dat bood geen resultaat. De bedrijfsarts stelde vervolgens een lijst met beperkingen op en dat was ook het moment dat ik werd ingeschakeld. Ik heb eerst een gesprek met de werkgever gehad om duidelijk te krijgen hoe de organisatie eruit ziet, welke verschillende functies er bestaan binnen het bedrijf en wat de taken van de betreffende werknemer zijn. Daarna volgde er een gesprek met de werknemer. Daarbij is het belangrijk om de persoon echt te leren kennen. Wat heeft ze vanaf de geboorte tot nu allemaal gedaan? Wat is haar kracht en welke bekwaamheden heeft ze? Daarna volgde er een gesprek met z’n drieën.”

Loslaten

“In de gesprekken die ik voerde werd al gauw duidelijk dat een aantal uurtjes werken op een dag er, vanwege de reistijd, niet inzat. Wanneer de medewerker maar een uur zou werken, zou ze daar effectief 3 uur mee bezig zijn. Dat was te belastend. Door corona zijn werkgevers er achter gekomen dat veel werkzaamheden ook prima vanuit huis gedaan kunnen worden. In haar vak waren die mogelijkheden er ook. Mijn advies was dan ook om te kijken welke taken zich daarvoor leenden. We hebben hier gezamenlijk ook inhoudelijk naar gekeken. Ze was verantwoordelijk voor veel projecten, maar was het noodzakelijk dat zij die zou oppakken? Daarbij hebben we binnen de organisatie gekeken welke taken ze van andere collega’s zou kunnen overnemen die vanuit huis goed op te pakken zijn. Zo werden ook collega’s betrokken door taken over te dragen naar de werknemer. Daarvoor in de plaats kregen collega’s dan weer taken van de werknemer, die zij beter konden gaan aanpakken, zoals projecten die niet vanuit huis te doen zijn. Alles gebeurde natuurlijk in afstemming met de medewerker. Dat betekende wel dat ze door haar gedrevenheid moest leren dingen los te laten zodat ze haar beperkte energie goed in kon zetten. Vanuit huis is ze de voor haar passende werkzaamheden langzaam gaan opbouwen. We hebben een opbouwschema gemaakt zodat ze rustig naar drie dagen, 4 uur per dag kan toewerken. De verwachting is dat ze in de toekomst niet meer tot de 24 uur in de week kan werken, zoals voorheen. Maar de aanpak is wel zo dat we kijken hoe ze vanuit huis het maximale kan doen.”

Dé oplossing voor alle partijen

Ondanks dat corona een verschuiving voor wat betreft thuiswerken teweeg heeft gebracht, zijn er nog genoeg bedrijven die niet direct openstaan voor deze ‘nieuwe’ manier van werken. Wat vond deze werkgever van dit plan van aanpak? “De werkgever is bereid haar eigen werk thuis te laten uitvoeren. Ik merk dat heel wat andere werkgevers daar toch anders over denken.” Ook de re-integratie verliep even wat anders. “Puur vanuit de wetgeving zou normaal het advies zijn om het tweede spoor op te starten, aangezien deze werknemer langer dan een jaar ziek is. Maar ik was ervan overtuigd dat, in dit geval, re-integratie belemmerend zou werken en niet bevorderend zou zijn voor de energie. De bedrijfsarts heb ik hiervan ook weten te overtuigen. Nu kan de werknemer al haar energie steken in het aangepaste werk en het opbouwen van het aantal uren. Daarbij wordt er gekeken of er voldoende werk ligt voor de uren dat ze aankan, maar wel zo dat het geen werkzaamheden zijn die bijvoorbeeld binnen een half uur klaar moeten zijn. De werkgever én werknemer zijn blij met deze oplossing. Het is fijn om zo, binnen de mogelijkheden die er zijn, wat te kunnen betekenen voor alle partijen.”

Benieuwd wat wij voor u kunnen betekenen? Neem gerust contact met ons op! 

Terug naar overzicht